همین یک هفته پیش!
رفته ام انزلی . کلاسم طبق معمول تشکیل نشده
رفتم دانشگاه گیلان
و با امین و مازیار و عرفان رفتیم جلسه ی کانون کتاب درباره ی کیمیاگر
..پائلو کوئیلو
رضا هم که بود..!
یکی باید می آمد کیمیاگر را که مثل قرآن شده بودبرایش می گرفت از دخترک ..
دیوانه شده بودیم!
با امین اومدیم لاهیجان .. و سر میدون اصلی آرمین.!
رفتم خونه و بعد .. ترنج!
دوشنبه ی بعد از آن روز خونبار،
جلسه ی داستان خوانی ست
همچنان احساس ضعف..
می روم بالاخره تا رشت.!
امین هست . مهاجر. حسن و پسرخاله ی مهاجر ، صبا.
جلسه ی خوبی ست
امّا من که خوب نیستم!!
یکی چیزی می خواند که.. بیشتر خسته می شوم!
به لاهیجان می آیم . رضا را در راه می بینم
و به ترنج می رویم بعد کاظم می آید!
و شروع می کنیم و آنها شروع می کنند به من!
و من شروع می کنم به خسته
به بی مرگی.. به عصبیت..
. به خانه رفته ام و
به دعوایی درافتادم که پایانش نمی بینم
..!
معنی جهنم را به امین ،مازیار و رضا می گویم و..
می خوابم!
برای زنده ماندن: منظومه های لیله کو . یه شؤ بوشؤم روخؤنه ( محمود پاینده لنگرودی )
پر شده ام حدود ۱۰ روز پیش..
نمی توانم که عکس العمل عادی بروز دهم..
زده ام با مشتم
شیشه را شکسته ام و روی بند انگشت شصتم بریده..
و خون می آید
همانطور خون می آید و بند آمدن را نمی داند
فلج شده ام از ضعف
خونی که می رود
ناهار و صبحانه هم ..
بالخره بعد از حدود نیم ساعت ، بند می آید و چسب می زنم
و می روم ترنج
نگاه می کنم و می نویسم
می نویسم و می شنوم
و خوانم و می نویسم
و بعد کاظم می آید و می گوید..!
فرده شنم کیسوم
پورأ بؤم
دئه اسئد ممد جواب ندئنه.
اوضاع اصن عادی نئه..
هوا خوبأ بؤدره و همشکِ موسؤن
مو گیج و خرابم !
بهار امأدره .. بخألی خأ احساس سرزیندگی بوکونیم
امّا ای سرزندگئ فرسایش و خستگی همرأ دأنم
..
// اینقد می حال خرابه کی حتّی بوگذشته روزؤنه چرندیاتم مننئم بنویسم
//
فرده شنم کیسوم!