شبانه روز

روزهای زنده ماندن . . .

شبانه روز

روزهای زنده ماندن . . .

مرغ شیدا ، بیا بیا !

 

خودم را مجبور کرده ام که دوباره برگردم به آن

به شدّت کتاب خواندن چند سال پیش..

و انتخابهای متنوعم کم کم باعث شده که اجبارم تبدیل به علاقه شود

/

باید درگیر کتاب های شعر گیلکی دهه ی ۵۰ هم باشم!

/

یک روز پاییز که من ورضا برمی گشتیم از انزلی

 و می خواندیم مرغ شیدا ( محسن نامجو . هوشنگ ابتهاج ) را

غمبار ، سرباز مأمور سه راه فرزانه که باید درمانده تر از ما می بود

گفت:

شما خیلی داغونین!

یا همچین چیزهایی!

حال که مرغ شیدا را گوش می دهم به یادم است آن صحنه..

 

برای زنده مانده: همچنان سفر تنهایی ( هادی غلام دوست ) که بسیار بلند است!

 

غیرمنتظره

ایمسال زبؤن مادری جهانی روزه زاکؤون . آقایؤن . ریفئقون خیلی حال بدأن..

دو نفره گیلکی نیویشتن مئه به غیر منتظره بو..

و همه کسأ جی بیشتر ، ایشؤن کی بنویشتن مو حال بودم!

نیما اکبرپور ( عصیان )

احمد زاهدی لنگرودی ( دایره ی مینا )

 

علی یوسفی ئم کار باارزشی انجؤم بدأ و تقریبا ۹۰ درصد

گیلکی نیویسؤن لینکِ بنأ خوشه وبلاگِ مئن ..


می تولّد روزه بأم بوگؤم کی .. دو ته تبریک غیر منتظره دأشتم

یکته .. بانک پارسیانأ جی

یکتأم پیوند ( سید رضا میرحسنی )..

 

زینده مؤنسنه به: سفرتنهایی . هادی غلام دوست ( انتشارات نگاه . ۱۳۸۶ )

 

 

می پئر و مأرِ زبون.. مو تمرین کأدرم!

پارسال کی تازه بوشؤبوم زته مئن..

ای موقع هیچ ندأشتم زئنه به

.. چون اله فارسی گب زئم .. هرچند خیلی یکی دو سالی بو کی

تلاش کأده بوم گیلکی گب بزنم!

هرچی ببون .. او ۴ سالی که قبل مهدکودک شؤنأ جی اوجور گیلکی غلیط گب زئم

می ناخودآگاه مئن هننأ بو و منّیسم هیتو به ای آسؤنی گیلکئه دس ویگیرم!

 

تا ای کی بوشؤم زیتئه مئن

و زاکؤن بوتن خأ گیلکی گب بزنیم!( هرچند خیلی شؤن گب نزئن )

منأم کم کمی شوروع بودم و اینگار کی تا او موقع

یک چی ( حتّی یکته کوشتأی تیکأی ) کم داشتم

الؤن حدود یک ساله کی بیشتر گیلکی گب زئنم و خوشحالم کی

می زبؤنه به کار کأدرم!

..

الؤن او موقئن موسؤن که کوشتأی بوم و گوتم :

مامان ای مأ اذئت کؤنه..

گیلکی گب زئنم و تلاش کأدرم کی هرچی گذرنه بهتر گب بزنم!

///

مو تمرین کأدرم..

 

لعنت به ۱۳ فبریه ای که در آن، همه به فکر فردا باشند!

چهارشنبه ی گذشته نزدیک ظهر برخاستم و..

به دلایل خاص نمی خواستم لاهیجان باشم و چون جای دیگه ای نداشتم،

رفتم رشت..

رفتم یه سر خانه فرهنگ واسه برنامه ی اسفند که گفتن آماده نشده!

بعدش رفتم سر قرارام با مازیار  و رفتیم یه جا نشستیم

و یه ذره صحبت و از این چیزا..

بعدش رفتیم خانه ی هنر پروین ، یه نمایشگاه نقاشی

که من حرفی ندارم درباره ش

تو راه برگشت علی رو دیدیم و .. خب.. حدود ۹:۱۵ لاهیجان بودم..

رفتم ترنج تنها و نوشتم و نوشتم!

//.. دوباره ممنونم از مازیار به خاطر هدیه ی بسیار قابل استفاده ش

و بیشتر به خاطر همراهی که بسیار نیازمندش بودم!