سه شنبه ای که فردایش انگار تولد امام زمان می بود در رشت گذشت تقریباْ
واقعا روز مسخره ای بود....
در حقیقت از بعد از جلسه تنها چیزی که موجود می گشت
هر لحظه برای من و امین
خستگی بود و خستگی و .....
مسافر هست ( متصور می شویم دوباره ،
حجم افرادی را که روز قبل از سه روز تعطیلی متوالی
در میدان اصلی مرکز یک استان ممکن است در تردّد باشند )
و در همین حال یک طرف میدان را هم می بندند
و بنزین هم نیست
خوردروی عمومی هم نیست!
کار به جایی رسیده که پلیس رانندگان را منّت می کند،
که بیایید مسافران را سوار کنید. دیگر!
یکی از چند اتوبوس خط واحد که وادار به اضافه کاری شده اند
در ازدحام خانم ها مارا به میدان جانبازان می رسانند،
تا اینجا ، ۵۰ دقیقه از زمانی که جلسه به پایان رسید گذشته است!
۲۰ دقیقه بعد سوار ماشین می شویم و ۹ساعت لاهیجان هستیم
و می رویم به جنگل میرصفا با یک موتورسیکلت با کرایه ای که مارا می سوزاند!
موفق باشی
خداوند پای پیاده رو آفرید. من تا آب و برق پیاده رفتم! جات بودم تا خود لاهیجان......
حالا نه خود لاهیجان. تا جایی که نفس داشتم....
عجب روز تخمی بود رفیق.